Ten noorden van Villa Atalanta, tussen de Sierra Nevada en de Middellandse Zee, ligt een prachtig en indrukwekkend natuurgebied: de Alpujarras. Een uitgestrekte en bergachtige streek, geschikt voor lange wandelingen en fietstochten. In dit stukje Andalusië is de Moorse cultuur nog zichtbaar aanwezig. Nadat de Moren eind 15e eeuw door de Spanjaarden werden verslagen, hebben ze zich nog zo’n 150 jaar in deze streek weten te handhaven. Dat zie je niet alleen terug in de Arabisch-aandoende plaatsnamen, maar ook in de architectuur, landbouw, handwerk en de menukaart.
Het gebied is dunbevolkt. Her en der liggen witte dorpjes verspreid over de berghellingen. De ‘hoofdplaats’ van de Alpujarras is Órgiva. Een dorpje dat in de loop der tijd is overgenomen door hippies uit alle delen van Noord-Europa. Hippies die enkele decennia terug met idealen hiernaartoe kwamen maar nu vaak verslaafd en armoedig door de straten zwerven.
Eén van de hoogtepunten van de Alpujarras is de Poquiera-kloof, met de 3 beroemde dorpjes Capileira, Bubión en Pampaneira. Alle drie staan ze in de lijst van 57 mooiste Spaanse dorpen, die deze week is gepubliceerd (https://www.lospueblosmasbonitosdeespana.org/). Toegegeven, er lopen veel toeristen rond, maar het is ook echt de moeite waard. Prachtige witte huisjes, in Moorse stijl, boven elkaar gebouwd als de treden van een trap. Nauwe straatjes, afgewisseld door sfeervolle pleintjes. Vanzelfsprekend veel horeca, gericht op de grote stromen toeristen. Met overal dezelfde Alpujarriaanse gerechten. Eerlijke, stevige schotels, met everzwijn, geit, bloedworst en de beroemde patatas a lo pobre (juist ja, armelui’s piepers). Als je er toch bent, dan moet je het zeker proberen…
Naast de vele horeca, is er een overvloed aan zaken die handwerkproducten verkopen. Want ook daarom staan de drie dorpen bekend. Gewoven dekens en kleding, leerproducten en tegels. Alles met de hand gemaakt volgens methoden die teruggaan tot de eerder genoemde tijd van de Moren.
Vanaf Pampaneira, dat op 1.436 meter hoogte ligt, heb je een spectaculair uitzicht op de (besneeuwde) toppen van de Sierra Nevada. Als je wroeging hebt over de vele calorieën die je eerder naar binnen hebt gewerkt, dan kun je hier helemaal los, te voet dan.
Vanaf Pampaneira gaat een route tot aan het basisstation van de Pico Valeta. Dat is een lange, zware tocht die je zeker niet moet proberen als er sneeuw ligt. Waarschijnlijk overbodig te zeggen dat de uitzichten tijdens deze tocht fenomenaal zijn. Tot zo´n 2000 meter kom je nog met de auto. Daar is een parkeerplaats vanwaar je te voet verder moet. Maar er zijn natuurlijk ook korte(re) tochten te maken.
Capileira, Bubión en Pampaneira zijn te bereiken via een goede, brede provinciale weg (A-4132) met overal vangrail. Zelfs voor notoire hoogtevreesklanten zijn deze 3 pareltjes haalbaar. Vanaf de A44 Motril-Granada ben je er in een dik halfuur.
Meer informatie: http://www.andalucia.org/en/destinations/provinces/granada/municipalities/ , op deze website vind je ook mooie wandelroutes en meer informatie over de verhuur van fietsen.
